BVCB kijkt terug op gedenkwaardig, indrukwekkend In Memoriam

Op zaterdag 30 april stond BVCB stil bij de leden en oud-leden die zijn overleden in de Coronaperiode. Na een persoonlijk ontvangst van de nabestaanden in de kleine kantine, het bijwonen van de wedstrijd van BVCB 1, was een ieder van harte welkom in de grote kantine. De belangstelling was enorm, de kantine was afgeladen. Voorzitter Ronald Helder en Henk-Piet Goudappel leidden het In Memoriam voor die overvolle kantine, die respectvol meer dan muisstil was, tijdens onderstaande speech.

“Is Jaap er al? Nee, hij gaat vandaag naar de speeltuin.” Een paar keer per jaar was deze, wat ongebruikelijke zin, te horen, hier,  in de kantine van BVCB. In dit praathuis hoor je veel. Het gaat hier over voetbal.  Teleurstellingen. Anekdotes. Relaties. Geboorten. En afgelopen twee jaar net iets te vaak over het overlijden van BVCB’ers.

Daarom…

Welkom: nabestaanden, familie, vrienden van BVCB-leden en oud-leden, die ons in de afgelopen twee jaar zijn ontvallen. Welkom aan alle anderen hier aanwezig. Het getuigt van respect dat jullie vanmiddag hier aanwezig zijn.

In de afgelopen twee jaar werd ons leven grotendeels bepaald door het Coronavirus

Een moeilijke, zware periode en vooral, omdat je veel mensen die ons lief zijn niet of nauwelijks kon bezoeken.

Een extra zwarte periode als je een geliefde voorgoed verliest. Dan volgt een periode van afscheid nemen, los laten. En of dat al niet zwaar genoeg is, afscheid nemen zonder de mensen die je kunnen troosten, ondersteunen, mensen die naast je staan.

Wat dan overblijft zijn de herinneringen. We moeten het doen met de herinneringen die achterblijven. Dat kan ons ook beangstigen. Immers: herinneringen vervagen met de tijd. Misschien zijn we bang om de stem van onze geliefde niet meer herinneren. Misschien zijn we bang om iemands schaterlach niet meer in ons hoofd te horen galmen.

Daarom willen we vanmiddag stil staan bij hen die ons ontvielen. Om hun alsnog te gedenken en de herinnering levend te houden. Een In Memoriam betekent letterlijk in herinnering.

Herinnering aan:

-          Een leider en een vicevoorzitter

-          Een voorzitter van de senioren en de onderhoudsmonteur

-          Een trainer en de ouders van twee jonge BVCB-leden

-          Oud selectiespelers en een oud-scheidsrechter

-          Een supporter en een sponsor

Maar vooral een herinnering aan: Huub, Jan, Erika, Cor, Frans, Cor, Piet, Marcel, Mark, Marjanka, Alex, Jaap, Jan, Maarten, Ger, Gerard, Ab, Gerrit, Rene en Thijs

Allemaal heel verschillende mensen, met hun eigen karakter, hun eigen ik, hun typerende kenmerken.

Maar één ding hebben zij gemeen. Het waren allemaal mensen met een groot BLAUWWIT hart!

Kees Ruigrok heeft ze bijeen gebracht in een prachtig filmpje…klik hier

De speech en het filmpje maakt veel emoties los. De volle kantine brengt met een applaus van één minuut een dankbetuiging aan de mensen die ons zijn ontvallen. Het In Memoriam zou niet alleen een herinnering, een dankbetuiging en stil staan bij het leven zijn. Ook wordt er juist stil gestaan bij het vieren van het leven. Letterlijk eerst een traan en daarna de lach. De overgang tussen de twee emoties wordt gevormd door het massaal meezingen van You’ll never walk alone. Het tovert bij menigeen een dikke laag kippenvel op de armen.

Vervolgens is het de beurt aan Django Wagner, die een passend en succesvol optreden neerzet. De aanleiding om juist deze artiest uit te nodigen, was het feit dat Jaap van Leeuwen (één van de mensen die werd herdacht) enorme fan was van de zanger. Zeker als het nummer Kali werd gedraaid, ging “Japie” even lekker los. Een mooie ode aan Jaap is als Django Wagner zijn optreden begint met Kali, maar de tekst aanpast naar “Japie”.

Na dit optreden staat de kantine op zijn kop en wordt het leven gevierd met de muziek van DJ Raoul.

BVCB kijkt trots terug op een gedenkwaardige dag, waar het heeft laten zien, meer dan alleen een voetbalclub te zijn.

Django Wagner