Donderdagavondtraining in storm Benjamin: zes man sterk, windkracht 8, en Gijs die nog even een spelletje wilde uitzetten alsof we op een zonovergoten kunstgrasveld stonden. De rest probeerde vooral niet weg te waaien en zichzelf te vermaken met een potje zestienen voordat het de kantine kon opzoeken om Feyenoord te kijken.
Vrijdagavond reisden er nog zeven BVCB’ers af richting onze hoofdstad voor een danssessie tijdens Into the Woods op ADE. Dat het bier niet hetzelfde smaakte als in de Bergschenhoekse kantine moet de voornaamste reden geweest zijn dat er ook andere middelen werden genuttigd. Zo leek niet iedereen even fris te verschijnen op sportpark Hazelaarweg van Neptunus Schiebroek. Een club die een prominente geschiedenis heeft en die nu ter aandenken van het 125-jarig bestaan een geweldig jubileum shirt te koop heeft staan. Sper was iets verder in zijn fitheidsproces, wat hem een voorsprong gaf op de rest en vandaag mocht starten in de basis. De selectie telde maar liefst 18 man, inclusief Jesper die dacht dat hij een vrijbrief had om zich niet op tijd aan te melden en tóch in de basis te staan.
Donovan toonde geen genade deze ochtend en zette Gijs, ondanks diens aanwezigheid op de training, langs de lijn met een vlag in de hand. Gijs overwoog even zo’n jubileumshirt te grijpen en met de tegenpartij mee te spelen vandaag, daar er naast hem nog liefst 6 wissels op de bank plaats namen). Zijn clubliefde won het van de wrok en in plaats van het onbekend shirt, trok hij een random jas van de kapstok. Het bleek een kitchy jacky van Steven (zo eentje van het type; die kopen alleen mannen met de lijfspreuk; ‘heel-breed-man’), die vervolgens tot aan alle donsveertjes nat regende, want het was takkenweer!
Het moet aan die weersomstandigheden gelegen hebben dat leidsman Saddik besloot om slechts bij één speler de dopingcontrole uit te voeren. Jarno, sinds zijn recente vaderschap een (bijna) geheelonthouder, slaagde met vlag en wimpel en zo had BVCB toch flink wat mannen aan de aftrap die niet fris leken maar waanzinnige wattages leverde, vreemd!
BVCB begon zoals verwacht met volle druk op Neptunus, een ploeg met een stevig BVCB-verleden en familiaire dwarsverbanden. Binnen de eerste minuut was het meteen al raak: een paniekerige lange bal werd onderschept door Max, kwam via Erik bij Don die hem beheerst binnen schoof, 0-1.
De jacht ging door. Neptunus kreeg geen moment rust. BVCB speelde prima, al was het duidelijk dat sommige spelers niet helemaal zichzelf waren. Don, normaal geroemd om zijn rechterbeen, had vandaag de passing van een linksback in de achtste klasse. Mick, met zijn zwager op doel bij Neptunes, besloot maar van afstand te vuren, dat doet die normaal nooit. Enes, met iets meer haar na zijn laserbehandeling van vorige week, was iets minder dominant ingeschoven als linksbinnen dan we gewend zijn en deed het ‘makkie an’ op zijn ijzeren noppen.
Wie het niet zo rustig aan deed was onze nummer 9 van dienst, de heer den Hartog. Alleen hij vond zijn felle ingreep met sliding op de enkels van een Neptuenaar wel meevallen, tot geen enkele verbazing van ieder ander op het veld mocht hij na een gele kaart even gaan afkoelen op de bank. Daar was overigens geen enkele moeite voor nodig, want in de dug-out was het ijzig koud én nat. De wisselspelers hebben er een nog hechtere band aan over gehouden.
Halverwege de eerste helft was het Dennis die rond de zestien werd aangespeeld. Iedereen verwachtte een schot, maar Haas “de man zonder schot” leverde een splijtende pass af op Steven. Die nam hem mee en schoof hem langs de keeper: 0-2.
Nog voor rust werd ‘een jantje’ uitgedeeld, maar niet onze eigen Jan uiteraard. Een aanval over meerdere schijven kwam bij de weer her-ingetrede Erik terecht. Hij kapte naar zijn rechterbeen en schoot hard binnen in de korte hoek. Typerend voor Erik, die altijd openstaat voor feedback en heel goed om gaat met kritiek, deed hij een ‘Memphisje’ door te juichen met beide wijsvingers in de oren. Iets wat in de landelijke 7e klasse nog nooit eerder was vertoond, een oorkonde is onderweg.
Met een comfortabele voorsprong kon er gerust worden. De wissels maakten gretig gebruik van het comfort van de kleedkamer en een slap bakkie thee.
Brian kwam na rust binnen de lijnen met kicksen zo wit, dat scheidsrechter Saddik (in het dagelijks leven tandarts) vroeg welk bleekmiddel hij gebruikt had. Neptunes begon scherper aan de tweede helft, onder leiding van Michael (oud BVCB-er) leek men iets nadrukkelijker op zoek te gaan naar een doelpunt. Daar stond tegenover dat BVCB slordig was, de linies ver uit elkaar stonden en er weinig lijn meer was te herkennen in het (aanvals)spel.
Waar wel lijn in zat waren de loopacties van Max, langs de lijn. In zijn 30-jarige imposante voetbalcarrière had hij nog nooit dienst gedaan als vlaggenist, een unicum. Hij had er merkbaar plezier in en vond deze middag wellicht zijn volgende hobby, de contacten met ‘voorbeeld’ Nils van Kampen schijnen inmiddels te zijn gelegd.
Ondanks het enigszins gekantelde wedstrijdbeeld duurde het niet erg lang voordat Brian zijn doelpunt meepikte. Na een waardeloze kaats op Steven bleef de bal hangen, en samen trokken ze op richting het doel. Steven, die zijn ‘niet-breed-man’ label wilde wissen, gaf dit keer wél af. Brian kapte scherp, liet de verdediger glijden en schoot onberispelijk binnen: 0-4.
Het spel werd zo mogelijk nog slordiger. Vermoeidheid en het natte weer hielpen niet mee. Het spekgladde veld zorgde voor een recordaantal slidings. De mooiste kwam op naam van Sper, die samen met een tegenstander een slidingwedstrijd hield (zonder hierbij de bal te raken). De 9 supporters langs de lijn kregen zo toch weer waar men voor gekomen was; spektakel!
Een omschakeling op links luidde de 0-5 in. Steven brak door, hoorde Jesper ergens in de verte roepen, gaf breed en Jesper voor z’n man komend liep knap binnen bij de tweede paal.
Jan had moeite om in zijn spel te komen, vooral omdat hij steeds moest zwaaien naar zijn zoon die met het hele gezin was komen kijken. Samen met Muts die over het algemeen niet houdt van duelleren moest hij menig duel uitvechten op het middenveld in de tweede helft.
In de slotseconde moest Wouter toch een tegentreffer incasseren, nadat hij een aantal keer daarvoor de nul wist te houden met formidabele reddingen. Jarno, moegestreden (mogelijk door een paar korte nachten met de kleine), wist niet wat hij aan moest met de pijlsnelle invaller van Neptunes. Die legde de bal klaar voor naar verluidt Jarno’s neef, die hiermee de battle van de Kennepohls won; 1-5.
In de kleedkamer vloeide ondanks dat smetje het bier rijkelijk, werden sterke verhalen verteld en testte men de bittergarnituur van Neptunus. Dit keer niet Niels met het sterkste verhaal, maar de dansskills van Sper waren hét gespreksonderwerp.
Volgende week een weekje rust. Op 8 november wacht RVV Overschie. Met 9 punten uit 3 wedstrijden staat BVCB 6 inmiddels stevig op plek 2.
Voor wat meer plaatjes en bewegende beelden, inclusief doelpunten, verwijzen wij u graag naar de Instagram pagina ‘BVCBZes’
Tot de volgende!
Uw reporter(s) vanaf de bank