• BVCB 3 kan geen kampioen worden, kan niet degraderen, kan niet promoveren (BVCB 2 speelt al in de hoofdklasse red.) maar had nog wel iets goed te maken vanwege de uitwedstrijd tegen Hellevoetsluis die verloren werd met 3 – 2 een paar maanden geleden. Relaxed vanaf de zijkant zag trainer-coach Roland Meijer dat de wedstrijd verliep zoals hij het van tevoren had uitgedacht.
    Dit in tegenstelling tot zijn collega; een coach die constant stond te schreeuwen langs de zijkant terwijl zijn spelers schijnbaar steeds iets anders deden dat wat hij voor ogen had. Pas na de pauze kwam de man tot rust.


    En zo zagen de analisten dat BVCB ietwat terughoudend aan de wedstrijd begon, om vervolgens, naar gelang de wedstrijd duurde, meer naar voren te spelen.
    In achtste minuut kon, voor de eerste keer, de dop van de Caran d’Ache Original van uw verslaggever losgeschroefd worden toen Hellevoetsluis een corner mocht nemen. Uit veiligheidsoverwegingen was de bal even daarvoor over de achterlijn geschoten, omdat de verdediging even niet op orde was. Nummer 18 van Hellevoetsluis nam de corner; doelman Marc Gaerthe gebruikte de vuisten en Steijn Stout werkte de bal weg richting middencirkel.


    De naam van Mark Gaerthe zal u verder in dit verslag niet veel meer tegenkomen. Hellevoetsluis wist geen enkele kans te creëren. De Bergschenhoekse verdediging stond als een bunker en de eerdergenoemde Steijn Stout was het slot op de gepantserde deur. Mocht de defensie eens een steekje laten vallen en een terugroepactie richting defensiepersoneel niet geheel volgens plan was verlopen; altijd was Steijn dáár om Hellevoetse snode plannen te verijdelen.


    BVCB deelde wat speldenprikjes uit in de beginfase van de wedstrijd; ietwat voorzichtig sloop het naar voren als een militaire operatie in onherbergzaam vijandelijk gebied. Coen Barg schoot naast het doel, Robin Monsma schoot middels een vrije trap op het doel en het was Bram Spuibroek die op een haar na de bal miste na een voorzet van Luc de Hoog, de man die beroepsmatig grote afstanden aflegt en dat zaterdags voor zijn plezier op een voetbalveld ook nog eens doet.
    In de 18e minuut reeds besloot de scheidsrechter met Stalinsnor de wedstrijd even stil te leggen voor een drinkpauze. Bidons vlogen door de lucht richting spelers, zoals de zeehonden in Diergaarde Blijdorp met haringen worden gevoerd. Een pauze die door beide coaches werd benut om nog wat aanwijzingen te geven, niet nodig eigenlijk; BVCB zat goed in de wedstrijd.


    De eerste BVCB-hoekschop werd in de 25ste minuut genomen door Robin Monsma. De doelman stompte de bal weg, waarna het projectiel terecht kwam aan de rand van het zestienmetergebied. Twee potige Hellevoetsluiswachters waren ervoor nodig om Mick Ruigrok te beletten om vanaf afstand op het doel te schieten, in het judo noemen ze dit een Ne-waza, oftewel een grondgevecht.

    De nummer 9 van Hellevoetsluis had in de gaten dat het zestienmetergebied een no-go-area was voor de gasten, dus probeerde hij het van afstand. Het schot was van te ver en te zacht.

    BVCB bleef aandringen; Raymond Dickhoff stond voor het halflege doel in de zestien, maar werd onhandig aangespeeld; kreeg de bal niet onder controle.
    Een schot van Coen Barg spatte uiteen op de vuisten van de doelman, maar de bal wilde er vooralsnog niet in. Ook niet in de 36ste minuut, toen na een hoekschop de bal door Jordan Ekhorst te zwak werd ingeschoten.


    In de slotfase van het eerste bedrijf mochten de gasten nog een hoekschop nemen. Marc Gaerthe aarzelde niet. Bokste de bal richting zijlijn, kegelde daarbij teamgenoot Remco van der Haas ondersteboven nog voordat deze de bal weg kon koppen.
    Doelpuntloos werd de pauze bereikt.

    In de 46ste minuut, koud in het veld na de theepauze (zonder thee maar met ranja), zag Raymond Dickhoff op de middellijn staande de doelman ver voor zijn doel staan en probeerde à la Patrick Schick tijdens het EK te scoren. De bal beschreef een grote boog, werd door alles en iedereen nagestaard, maar verdween vlak naast het doel, stuiterend over de achterlijn.
    BVCB ging verder op de ingeslagen weg, met dien verstande dat het middenveld ietwat meer bemenst werd dan in het eerste bedrijf ten koste van de verdedigingslinie.


    De verdedigingslinie die toch wat te ver vooruit was gaan spelen, waardoor er ineens een 4 tegen 2 situatie ontstond. Gelukkig was één van die twee Steijn Stout. Hij ontfutselde de man die van plan was te assisteren bij de openingstreffer de bal en schoot het projectiel daarnaartoe waar het geen kwaad meer kon.
    Vanaf eigenhelft zette Bram Spuijbroek zijn DRS aan in de 57ste minuut, liet 2 man zijn hielen zien en passeerde de derde langs de linker zijlijn van het veld. Zijn schot deed de bal bij de tweede paal landen, alwaar Coen Barg het speeltuig al stond op te wachten en scoorde. Verdedigers van Hellevoetsluis bij die bij de eerste paal stonden waren van dichtbij getuige.


    Doelpunt nummer 2 was er één uit de categorie ‘voorzet of doelpoging? ‘Laten we het maar op het laatste houden, zodat het doelpunt valt in de categorie: ’FANTASTISCH’. Vanaf de linker zijlijn in één rechte streep in de verre bovenhoek geschoten. Was getekend: Bram Spuijbroek in de 68ste minuut.
    Een wanhopig afstandsschot van een Hellevoetse aanvaller was exemplarisch voor het getoonde spel van de gasten. De bal ging hoog over het doel. Om nog iets van beweging te genereren besloot Mark Gaerthe de bal zelf op te halen op het parkeerterrein van Technische Groothandel P.J. de Haas.


    BVCB had nog graag het derde doelpunt willen scoren, maar de BVCB-aanvallen werden steeds onderbroken nog voordat er kansen ontstonden vanwege te pas en te onpas gegeven vlagsignalen door de archaïsche verschijning aan de zijlijn van het veld die steevast door Stalinsnor, die verder een prima wedstrijd floot, goedgelovig werden beloond met een fluitsignaal.


    Dat derde doelpunt had toch kunnen vallen, ware het niet dat medespelers tot 3 keer toe de ingevallen, veelal vrijstaande Erik den Hartog over het hoofd zagen. Toch niet de kleinste van het stel, zou je zeggen…


    Remco van der Haas won eenvoudig een kopduel nadat Raymond Dickhoff nog een corner had genomen in de slotfase van de wedstrijd, maar een vervolg in de vorm van een doelpunt kwam er niet toen Hellevoetsluis met moeite uitverdedigde.
    Doelpunten kwamen er sowieso niet meer, de gastheren drongen nog aan, maar de gasten vonden een 2 – 0 nederlaag al erg genoeg, zonder dat ze geloof hadden in een aansluitdoelpunt.
    En zo eindigde de wedstrijd met dezelfde eindstand als de wedstrijd Haarlem – Willem II die gespeeld werd op 12 mei 1984.

    BVCB 3:
    Steijn Stout, Coen Barg (Rik Verbeek 60’), Mark Gaerthe, Mick Ruigrok (Jeroen Hulzebos 75’), Remco van der Haas, Robin Monsma, Jordan Ekhorst (Erik den Hartog 72’), Raymond Dickhoff, Bram Spuijbroek, Sten van Dijk, Luc de Hoog (Robin vd Bulk 60’).

    Willem Dickhoff