• Met een uitstekend kalenderjaar achter de rug, was BVCB 3 het aan zichzelf en supporters verplicht met door te gaan waar het in 2019 was geĆ«indigd. En terwijl de supporters lagen uit te buiken van weelderige feestdagen en nieuwjaarsborrels was er intussen door de mannen van Rob Lexmond alweer flink getraind en waren er reeds twee oefenwedstrijden gespeeld. Dit om aan te geven dat de resultaten niet zomaar aan komen waaien bij de gedeeltelijke koploper van de 1e klasse B.


    De eerste competitiezaterdag van 2020 maakte XerxesDZB 2 zijn opwachting aan de Sporthoek; de laatste ploeg waar BVCB tegen moest aantreden voordat de returnwedstrijden gaan plaats vinden.
    Ondanks eerdergenoemde oefenwedstrijden (thuis tegen die Haghe, uit tegen Schipluiden) leek het erop dat BVCB even moest wennen; het moest nog even het juiste spelritme zien te vinden. Het liet de tegenstander lekker voetballen. Het enige wat de thuisploeg vooralsnog deed was het voorkomen dat Xerxes echt gevaarlijk werd en kansen kreeg. Met Raymond Dickhoff als geblesseerde toeschouwer hadden we er meteen een analyticus bij, die constateerde dat Xerxes zo te zien met een ā€œ 4 ā€“ 4- 2 - ruit opstelling met opkomende backsā€ trachtte de verdedigingslinie van BVCB te slechten. Erik den Hartog was het daarmee eens; wie ben ik als verslaggever dan om dit tegen te spreken?


    Xerxes viel aan, BVCB keek de kat uit de boom; het bekende recept: verdedigend stond BVCB als een huis, maar altijd was er dreiging naar voren. Voor de eerste in de 10e minuut toen vanuit de verdediging de bal met een boog voor de voeten van Bram Spuijbroek plofte ergens in de middencirkel. Een lange weg naar het doel aan de overzijde van het lege veld volgde. Er stond nog Ć©Ć©n man in de weg, die werd handig omspeeld, een schot volgde, de bal vloog in het zijnet.


    Zorgvuldigheid ontbrak bij de thuisspelende ploeg. Het kon de bal maar niet in de ploeg houden, waar de tegenstander dit wĆØl kon. Maar nogmaals: niet Ć©Ć©n kans werd de gasten gegund. Nou moet gezegd worden dat Xerxes het moest hebben van slechts twee spelers die boven de rest uit staken, de nummer 10 en 8. Al heel snel hadden de mannen van BVCB in de gaten dat je beter niet Ć©Ć©n van die twee aan de bal moest laten komen. En als dat dan toch gebeurde bleek maar weer dat twee te weinig is om een heel team vlot te trekken.


    Roy van Bragt mocht een vrije trap nemen vanaf de zijlijn aan de linkerkant in de 17e minuut. Zowat alles en iedereen was in gespannen afwachting in het zestienmetergebied waar de bal terecht zou komen. Het bleek op een Rotterdams hoofd te zijn, waarna de omschakeling plaats vond. Mick Ruigrok was als enige achter gebleven op eigen helft. Een soort designated defender als het ware.
    Koelbloedig versperde hij de weg, onderbrak de uitbraakpoging, waarna eenieder weer zijn positie kon innemen terwijl er ingegooid werd.


    BVCB kreeg langzaamaan meer grip op de wedstrijd; als een stoomlocomotief die langzaam op gang komt. Het was wachten op kansencreaties van de thuisspelkende ploeg, terwijl Xerxes het eerdere overwicht kwijt aan het raken was.
    En kansen kwamen er. Bram Spuijbroek zag de bal op de paal ketsen in de 23ste minuut nadat hij de bal van afstand met een boog richting doel had gestuurd.
    In de 25ste minuut was wĆØl het raak. Twee of drie Rotterdamse verdedigers die te dicht op elkaar stonden konden de bal niet controleren. Het projectiel caramboleerde ongecontroleerd tussen enkele voeten en scheenbenen, waarna Bram Spuibroek de bal oppikte en vrijelijk richting doel kon opstomen. Daarna was het een kwestie van hoek uitzoeken en scoren: 1 ā€“ 0.


    Even een klein ruzietje (Mick had even een ā€œstare-downā€, zoals dat in de bokssport gebruikelijk is met zijn directe tegenstander) werd gesust nadat er een Rotterdamse schwalbe had plaats gevonden in het strafschopgebied. De scheidsrechter (gewend om op een vĆ©Ć©l hoger niveau te fluiten, zo vermeldde hij voorafgaand aan de wedstrijd) had alles echter prima onder controle, waarna de verder sportieve wedstrijd weer verder kon.
    Nadat Roy van Bragt de bal vanaf de cornervlag het zestienmetergebied had in laten draaien, was het Remco van der Haas die de bal ternauwernood over de lat kopte.


    Han van der Goes bediende Bram Spuijbroek nog eens met een afgemeten pass van achteruit, maar laatstgenoemde kreeg de bal net niet goed op de schoen om er genoeg vaart aan te geven richting doel.
    Was het in de beginfase slechts Bram die als spits fungeerde. Ook Thomas Kocabas en Ruben Mos meldden zich steeds vaker in de voorste BVCB-linie met daarachter een nauw aansluitend middenveld.


    Nog voor de rust poogde Xerxes tevergeefs de stand gelijk te trekken. De nummer 4 werd hiervoor uit de dug-out gehaald, alwaar hij de eerste 40 minuten met zijn hoofd tegen het plafond had gezeten. De man werd meteen in positie gezet toen Xerxes een hoekschop mocht nemen. De bal vloog echter te hoog (ook voor de nummer 4) over alles en iedereen heen.

    Na de pauze ging BVCB verder waar het gebleven was vĆ³Ć³r de theepauze. Het gaf niks weg, of het moet een vrije trap zijn die in de 50ste minuut genomen mocht worden door de nummer 8. Zijn lage bal richting BVCB- doel kon echter doelman Mark Gaerthe, die een relaxte middag had, niet verontrusten.
    Han van der Goes had weer eens zin in een voorzet, maar werd de hoek in gedreven door een verdediger. Met twee soepele bewegingen maakte hij zich los van zijn plaaggeest, waarna hij tĆ²ch die voorzet gaf. De bal ging parallel aan de doellijn voorlangs het doel, waar Bram net iets te laat kwam om het projectiel het laatste tikje te geven.


    Jeroen Hulzebos probeerde het van dichtbij in de korte hoek. De doelman was al achterovergevallen, zodat de noppen van zijn schoenen een doelpunt voorkwam.
    BVCB omsingelde de tegenstander. Middenvelders en aanvallers zorgden voor een langdurende belegering en een doelpunt kon haast niet uitblijven. En dat bleef ook niet uit. In minuut 34 was het raak. De nummer 4 van Xerxes werd op het verkeerde been gezet. De doelman (half zo lang als collega nummer 4) kon niet bij de bal en voelde het speeltuig recht boven zijn hoofd het doel in gaan.
    Doelpuntenmaker: de man die het meest genoemd wordt in de verslagen: Bram Spuijbroek.


    Het handigste was geweest als BVCB ook doelpunt nummer 3 had gemaakt, maar dat gebeurde niet. Het moest nog een aansluitdoelpunt toestaan, waardoor het toch nog spannend werd in de slotfase.
    Te meer omdat de scheidsrechter (gewend om op een vƩƩl hoger niveau te fluiten, zo vermeldde hij voorafgaand aan de wedstrijd) lang liet doorspelen nadat de officiƫle speeltijd verstreken was. Toen ook Arno Kolenbrander (die naar verluidt voor een spetterend optreden had gezorgd in de kantine) zijn spullen in de auto had gezet en de laatste bezoeker intussen de kantine had verlaten, floot ie eindelijk af.

    BVCB 3:
    Remco van der Haas, Mick Ruigrok, Luc de Hoog, Han van der Goes (Jordy Gouweleeuw 54), Jeroen Hulzebos (Nick Mahieu 63), Mark Gaerthe, Bram Spuijbroek, Thomas Kocabas (Rik Verbeek 80), Ruben Mos, David van der Sluijs, Roy van Bragt (Jordan Ekhorst 45).

    Willem Dickhoff
    Fotoā€™s: Gerard Lexmond

    Epiloog:
    BVCB staat nu eenzaam bovenaan met drie punten voorsprong op SHO en Capelle. Het mag zich nu terecht winterkampioen noemen, aangezien men op de helft is van de te spelen wedstrijden in dit seizoen 1019-2020. Vanaf volgende week beginnen de returnwedstrijden, te beginnen uit in vestingstad Brielle.